przechodzi jakby w różne rzeczywistości, ale jak dla mnie pozostaje obcy. Nie rozumiem go i najprawdopodobniej nawet nie powinienem, bo nie mam prawa wchodzić w to, czego Sokurow nie pokazał - głębiny uczuć, pełne napięć, burz i wspomnień. Ślizgam się po powierzchni, próbuję wedrzeć w hermetyczny świat stosunków między ojcem i synem, o ile mamy do czynienia z relacją tego typu. Nie sugerujmy się tytułem. Sokurow podjął trud mówienia o uczuciach między mężczyznami, chwytał w kadry piękne momenty spojrzeń, dotyków, niedomówień i zostawił nas z męką interpretacji.
Może to film o uczuciach między ojcem i synem; może film religijny dotykający dogmatu Trójcy św.; może film o mężczyznach jako takich, stawiających pierwiastek męski nad kobiecy.
"Miłość ojca krzyżuje; miłość syna pozwala się krzyżować" - brzmi jak refren. Dwie twarze naprzeciw a między nimi nić miłosnego porozumienia. Spojrzenia, które starczają za rozmowę, dotyki, które dają życie. Jakby obecność była wszystkim. Bo pewnie jest...